Za siedmioma
górami, za ósmą rzeką, mieszkała, wraz z mamą, Miku — dziewczyna z
długimi, turkusowymi włosami. Uwielbiała śpiewać oraz odwiedzać swoją babcię.
Pewnego słonecznego dnia, mama poprosiła Miku, aby zaniosła lekarstwa babci.
Oczywiście, Miku się zgodziła. Spięła swoje włosy w dwa kucyki i wzięła od mamy
koszyk dla babci. Wybiegła z domu i skierowała się w stronę domku babci. Domek
znajdował się w lesie, więc mama ostrzegała ją przed wielkimi wilkami. Po
drodze dziewczyna zobaczyła poziomki i pomyślała, że może dać je babci jako
przekąskę.
— Dziecko, jeśli
chcesz zerwać te owoce, to musisz zapłacić! — krzyknął tajemniczy głos.
— N-nie
wiedziałam, że to jest czyjeś — odparła.
Zza drzew
wyszedł wielki, niebieski wilk o błękitnych oczach.
— A więc, gdzie
wędrujesz, dziecko? — zapytał wilk.
— Do babci,
mieszka tutaj... — odparła zmieszana.
— Może zagramy w
grę, kto pierwszy będzie u twojej babci? Jeśli Ty wygrasz, pokażę ci gdzie
mieszkają gnomy,a jeśli to ja wygram zostaniesz ze mną,w lesie.
— Zgadzam
się...
Miku wyruszyła w
stronę domku, a wilk znikł za drzewami. Po kilku minutach dziewczyna stała pod
domkiem babci. Weszła do chatki i skierowała się w stronę sypialni. Babci
leżała w łóżku...
— Witaj
babciu, czemu masz takie wielkie uszy?
— Aby Cię
lepiej słyszeć, droga Miku.
— A czemu
masz takie wielkie zęby?
— Gdyż...
Tak naprawdę to ja, wilk — odparła.
— Ale
jak...? — zapytała Miku.
— Gdy
wychodzę z tego domu, zamieniam się w wilka... Natomiast wygrałam grę i musisz
ze mną zostać.
Tak oto kończy
się naszą bajka.Miku została z „tajemniczym” niebieskim wilkiem, czasem
odwiedza mamę...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Niech dane będzie Wam dane! \(^v^)/